Grupy

Zamierzenia dydaktyczno-wychowawcze
na miesiąc Luty 2024.

  • NASZE ULUBIONE BAŚNIE
  • KARNAWAŁ
  • DAWNO TEMU
  • KIEDY PATRZĘ W NIEBO
  • Wdrażanie do właściwego ubierania się podczas zimy i przedwiośnia.
  • Zachęcanie do zabaw na świeżym powietrzu jako warunku zdrowia i odporności.
  • Uświadamianie następstwa dnia i nocy.
  • Wdrażanie do rozumienia tradycji karnawału.
  • Rozumienie czytanego tekstu i konstruowanie wypowiedzi podczas rozmów o ulubionych książkach.
  • Wdrażanie do bezpiecznej zabawy z wykorzystaniem sprzętu w ogrodzie przedszkolnym.
  • Rozwijanie umiejętności przeliczania oraz porządkowania zbiorów.
  • Rozwijanie umiejętności orientowania się w przestrzeni i w schemacie własnego ciała.
  • Rozwijanie analizy i syntezy słuchowej.
  • Rozwijanie percepcji słuchowej na materiale symbolicznym.
  • Kształtowanie umiejętności odczytywania instrukcji obrazkowej – kolejność czynności.
  • Kształcenie umiejętności uważnego słuchania utworów literackich.
  • Nauka piosenek i pląsów.
  • Wdrażanie do udziału w zabawach muzyczno-rytmicznych przy piosenkach znanych dzieciom.

WIERSZE I PIOSENKI

SŁOŃCE M. JONIEC

Kiedy słonko rano świeci,
Do przedszkola pędzą dzieci.
Szybkim krokiem maszerują
I słoneczko obserwują.

Jak wysoko jest na niebie?
Jaki kolor dzisiaj ma?
Czy przegoni ciemne chmury?
Czy też inny kłopot ma?
Czy pozwoli chmurkom płakać?
Może będzie dzisiaj skakać?
Raz wysoko, a raz nisko.
A czy słońce to ognisko?

Tyle pytań ma przedszkolak,
Kiedy pędzi do przedszkola.

IDĄ DZIECI DO ŁÓŻECZKA - zabawa paluszkowa M. Barańska

Idą dzieci do łóżeczka (dziecko palcem wskazującym i środkowym kroczy po wewnętrznej stronie drugiej dłoni),
bo w nim miękka poduszeczka (jedną dłonią gładzi wewnętrzną stronę drugiej dłoni).
Pierwsze dziecko śpi (delikatnie chwyta kciuk),
Drugie dziecko śpi (chwyta palec wskazujący),
Trzecie dziecko śpi (chwyta palec środkowy),
Czwarte dziecko śpi (chwyta palec serdeczny),
Piąte dziecko śpi (chwyta mały paluszek).
Zaśnij już i ty. (dziecko przykłada policzek do złożonych dłoni).

NA KONIKU (zabawa logopedyczna) G. Wasilewicz

Jedzie Władek na koniku (dzieci kląskają).
„Wiśta, wio! Wiśta, wio!” (powtarzają: wiśta, wio, wiśta, wio)
Konik parska (parskają wargami),
Potem chrapie (chrapią na wdechu i wydechu),
Biegnie, zwalnia (dotykają czubkiem języka różnych miejsc na podniebieniu,
trochę sapie (wykonują krótkie, szybkie wdechy i wydechy, mając otwarte usta i język wysunięty na brodę).
„Kto mi owies da, no kto?” (przesuwają język po górnej wardze, górnych zębach, podniebieniu w kierunku gardła).
I już Władek owies daje.
Konik stoi , aż się naje (wykonują ruchy żucia).
„Ihaha, ihaha, (powtarzają: ihaha, ihaha)
Kto mi teraz wodę da?”
Koń radośnie pije wodę (wykonują szybkie, krótkie ruchy języka w przód, w górę i w tył),
już swój pyszczek oblizuje (oblizują wargi, mając szeroko otwarte usta)
i z wdzięczności zawieźć Władka (klaszczą)
na skraj świata obiecuje.

TANIEC BAŁWANKÓW

Dwa bałwanki tańczyć chciały,
Więc za ręce się złapały.
Nie czekały ani chwili
I wesoło zatańczyły.

Ref: Na prawej nodze, na lewej nodze,
Razem w górę -hopsasa!
Tupu-tupu po podłodze,
Klaszczą rączki-raz i dwa!

Już do rytmu wicher dmucha,
Gra zimowa zawierucha,
Bo bałwanki w karnawale
Urządzają takie bale.

JB

Jolanta Borkowska

Nauczyciel

SR

Sylwia Rybacka

Nauczyciel

AM

Agata Mucha

Pomoc do dzieci

AP

Agnieszka Pacek

Pracownik obsługi